माफ गर चतुर

आज थुप्रै दिनको अन्तरालमा मेरो साथी चतुरसंग भलाकुसारी गर्न मन लागेको उ त पुरा रिसाएर म सँग बोल्न नैं खोजेन। हुन पनि मेरै गल्ती हो, म नै बेइमानी हुँ, निकै भयो उसको खोजखबर नगरेको, नलिएको अनि उसलाई वास्ता नगरेको, तर उसले यसलाई निकै गहन, गहकिलो र गहिराई रूप अनि स्वरूप दुवैमा लिएको रहेछ।

संसार आनन्ददायी छ, यस आनंददायी संसारमा अर्थात् भौतिक सुख सयलको खोजीमा म पनि एकछिन बुअल्मलिन पुगेछु, मेरो साथी चतुरको खोजविन गर्दै नगरी आफै अनायास नै रुमलिएछु, त्यही कारण नै उ मसँग रिसाइरहेको छ। गल्ती मेरै हो, उसलाई वास्ता नगर्नु, उसको आत्मीय अभिव्यक्तिहरुको वेवास्था गर्दै उसलाइ एकाङ्की रूपमा एक्लै छाड्नु। मानिस सामाजिक प्राणी भनी जान्दा जान्दै किन मानिसहरु एकाङ्कीपन नैं मन पराउँछन् र एक्लै बस्न रुचाउँछन्। मलाइ थाहा छ, मेरो उ बाहेक कोही छैन र उसलाई पनि थाहा छ र पनि हामी किन यसरी टाढा भएको होला ? बुझी नसक्नु यस प्रभु र पृथ्वी को लीला र रहस्य।🙄🙄

धेरै फकाउन खोजी रहेकोछु तर बोल्न नै खोज्दैन उ, एक वाक्य वा वाक्यांश नै निकालेको छैन उसले, रिसाउन पनि पूरापूर रिसाइरहेको छ मसँग कसरी उसलाइ फकाएर फेरी आफ्नो बनाउने, हुन् त हामी आफ्नै हौं जति रिसाए पनि जति झगडा गरे पनि क्षणिक नै हुन्छं तर यो धेरै लम्बिएको थियो र यसलाई कसरी हुन्छ अब देखि यसरी लम्ब्याउने छैन भनेर भनिसकें उसलाई यति भन्दा पुलुक्क हेर्छ उ मतिर र एकनाससँग मलाई हेर्दै नहेरी आफ्नो बाटो लाग्छ, बिहान मैले देख्दा उ एकनास सँग कसैलाई नियालिरहेको जस्तो आभास र भन्दै "बल्ल आज आइस्, आज कताबाट बाटो विराइस वा के विराम गरेर आइस्" भनेको जस्तो। हुन् त, उसको हेराइ वस्तुत एक निर्भिक तेजस्वी नै छ, मेरो गल्ती छ र पो म लुसुक्क उ सँग नजिक छु नजिक भए पनि हाम्रो पुरानो मलिन मान्यता अनायास नै एक रूपमा एक अभीष्ट भनुँ या अमिष्ट रूपमा अगाडि बढ्ने नै छ, एक विश्वास एक आत्मीयता तर यति सानिध्य हुँदा हुँदै पनि किन हामी एक अर्कामा पूर्ण छैनौँ ? किन एक अर्कामा समर्पण भाव छैन ? समर्पण भाव नभएर हैन, हामी दुवै नैं बुज्दछौ, यसरी बुजी टोपलिदिदा पनि किन एक आपसमा अबुझपना ? किन नैराश्यता ?

नैराश्यता एकमा मात्र सीमित हुँदै हुँदैन्, यो वस्तु प्रेरक एक आपसमा बाझिने कुरा हो। यो दुवै पक्ष बीच उब्जिएको एक घृणित विषाक्त न हो, किन यसरी दुवै पक्ष जान्दा जान्दै पनि यस्तो बिषाक्त, द्वेष उब्जिन खोज्छ? किन दुवै मिल्ने भइकन पनि घृणीत स्वार्थबाट अभिप्रेरित भर्इ रहेको छ बुझी नसक्नु एक आनन्दी वा एकाङ्की भन्न सकिन्छ र यसलाई ??

फेरी एकचोटी भन्दै छु ए मेरो चतुर, मलाई अब माफ गरिदेउ, तिमी नै हो मेरो प्रिय साथी, अब कसको कसम खाउँ, म अभागी कस्को कसम खान लायक छु र? मेरो आफ्नै अभागी कसम खाउँ भने कसरी खाउँ? तिम्रो पनि खान सक्दिन चतुर बरु मेरो आफ्नो भूलहरु स्वीकार्छु, मलाई तिम्रो साथ नै चाहिन्छ, म यो कदापी सोच्न सक्दिन की म छू र त तिमी छौ भनेर बस यति मात्र जान्दछु, तिमी छौ र त म छु, तिमी छैनौ म कसरी हुन सक्छु र, बस म यति जान्दछु कि मेरो लागि तिमी निर्जीव भएर पनि सजीव छौ र म एक अभागी सजीव भएर पनि निर्जीव भइ बाँच्नु र बस्नु परेको छ, अब त करुणा र कृपा गरि मुसुक्क मुस्काई देऊ न मेरो साथी

😊😊😊 चतुरको मुस्कान नै मिठो, अब तिम्रो साथ छोड्ने छैन, पक्का धरोधर्म मेरो प्यारो साथी चतुर 😊😊😊